به نقل از «فارس»

نشست پنج ساعته مدیرعامل موزه سینما با کارگردان‌های شاهکارهای عاشورایی/ هیچ قصه‌ای جذاب تر از کربلا نیست

تاریخ انتشار: ۲۶ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۳۰۰۵۹

به گزارش خبرگزاری فارس نشست دورهمی کارگردانان آثار محرمی و عاشورایی با حضور حسن جلایر تهیه کننده «سفیر»، شهرام اسدی کارگردان «روز واقعه»، داریوش یاری کارگردان«ناسور»، هادی نائیحی و دانش اقباشاوی کارگردانان «هیهات» و مجید اسماعیلی مدیرعامل موزه سینما همزمان با اربعین حسینی در موزه سینمای ایران برگزار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش فارس به نقل از روابط عمومی موزه سینما، در ابتدای این نشست صمیمانه مجید اسماعیلی مدیرعامل موزه سینما ضمن خیرمقدم به فیلمسازان حاضر در جلسه گفت: امیدواریم بخشی از تاریخی را که شما در آن  نقش داشتید را بتوانیم بازنمایی دیگری داشته باشیم.

وی با بیان اینکه قطعا آثاری که امروز در اختیار ما قرار دارد با نیت پاک ، اخلاص خوب و توفیق بزرگ انجام شده است، ادامه داد: هدف اصلی از نشست این است که چرا امروز نمی‌توانیم درباره موضوع به این مهمی جریان فیلمسازی راه بیاندازیم درحالیکه در سال 2 ماه مردم با موضوع امام حسین (ع) درگیر هستند و زندگی یک مسلمان شیعه بر مدار سیدالشهدا می‌گردد. علاقمند هستم درباره ایده شکل‌گیری آثارتان و آنچه موجب شد به دنبال ساخت چنین فیلم‌هایی بروید صحبت کنید.

حسن جلایر: میزان فروش «سفیر» دو برابر هزینه ساخت بود

حسن جلایر تهیه کننده فیلم «سفیر» با اشاره به اینکه کتابی با همین عنوان درباره زندگی مسلم بن عقیل منتشر شده بود، گفت: زمانی که تصمیم گرفتم فیلم سینمایی با موضوع عاشورا بسازم آقای هاشمی طباء به کمک ما آمد و فریبرز صالح را برای کارگردانی پیشنهاد داد.

وی ادامه داد: برای دریافت امکانات و بودجه به سپاه مراجعه کردیم و شهید کلاهدوز آن زمان قائم مقام سپاه بود و از ما برای ساخت این فیلم حمایت کرد. نکته جالب برای من شناخت کامل شهید کلاهدوز از سینما بود؛ به شکلی که حتی کارگردانانی همچون ساتیا جیت رای را نیز به خوبی می‌شناخت و به من معرفی کرد و آن موقع بودجه ساخت فیلم را همراه با وسائل مورد نیاز در اختیار ما گذاشت.

جلایربا اشاره به اینکه برای ساخت «سفیر» آن زمان سه میلیون تومان بودجه پیش بینی شد، بیان داشت: مثلا دستمزد فرامرز قریبیان برای سه ماه 80 هزار تومان تعیین شده بود.

تهیه کننده «سفیر»  خاطرنشان کرد: در میانه ساخت فیلم آقای کلاهدوز شهید شد درحالیکه قرارداد ما برای دریافت بودجه هر سه ماه یکبار باید تمدید می‌شد و من نمی‌دانستم با شهید شدن کلاهدوز باید چه کنم اما با کمک دوستان فیلم ساخته شد و حدود هفت میلیون تومان برای ساخت «سفیر» هزینه شد.

جلایر با اشاره به اینکه استقبال خوبی از سوی مخاطبان صورت گرفت، گفت: در زمان اکران فیلم در همان سال‌ها فیلم « سفیر» به فروش 19 میلیون تومانی رسید و نه تنها توانستیم بودجه‌ای که برای فیلم هزینه شده بود را بازگردانیم بلکه سود هم کردیم و یک میلیون و پانصد هزار تومان نیزعاید من شد که با آن یک مجتمع فرهنگی راه اندازی کردم و این مجتمع به نوعی به اولین دانشکده سینمایی تبدیل شد.

وی خاطرنشان کرد: سال 62 جلساتی را با حضور زنده یاد عباس کیارستمی ، امیر نادری و بهرام بیضایی تشکیل دادیم که در بنیاد مستضعفان برگزار می‌شد و آنها آنجا را مانند خانه خودشان می‌دانستند و به تماشای فیلم می‌نشستند.

جلایر بیان داشت: در یکی از این جلسات بهرام بیضایی گفت فیلمنامه‌ای به نام «روز واقعه» نوشته که در ادامه فیلم سفیر است و من فیلمنامه را 60 هزار تومان از او خریدم.

وی ادامه داد: در مجتمعی که راه اندازی کرده بودیم اساتید مختلف سینمایی همچون عالمی و غفاری پیش ما می‌آمدند و کلاس‌هایی را برگزار می‌کردیم به شکلی که من سال 62 ماهی 250 هزار تومان به اساتید حقوق پرداخت می‌کردم و هیچ کمکی از دولت و سپاه نمی‌گرفتم.

جلایر افزود: بعد از خواندن فیلمنامه «روز واقعه » متوجه شدم که فیلمنامه اشکالاتی دارد و باید به یک کمالی برسد. به بیضایی گفتم اگر بخواهی این فیلمنامه را بسازی چه پیشنهادی داری و او گفت این فیلمنامه خطوط نانوشته‌ای دارد که اگر بخواهم آن را بسازم آن خطوط نانوشته  را باید در فیلم به تصویر درآورم. به همین دلیل من خیلی با آن موافق نبودم تا اینکه شهرام اسدی را برای ساخت «روز واقعه» به من معرفی کردند.

شهرام اسدی: «روز واقعه » فیلمنامه درخشانی دارد

در ادامه این نشست شهرام اسدی کارگردان «روز واقعه » نیز گفت: زمانیکه قرارداد فیلم را بستم از آقای اسفندیاری تقاضا کردم بهرام بیضایی نویسنده فیلمنامه را ببینم تا هم از ایشان تشکر کنم و هم نظراتشان را بشنوم.

وی با اشاره به اینکه به واسطه زنده یاد فریدون آزما توانست با بیضایی صحبت کند، ادامه داد: بیضایی به گرمی از من استقبال کرد و به او گفتم همه تلاشم را انجام بدهم تا یک فیلم خوب بسازم زیرا فیلمنامه‌ای که به دست من رسیده بود واقعا درخشان بود.

اسدی خاطرنشان کرد: یادم می‌آید آقای جلایر در ابتدای ساخت فیلم سه نکته مهم به من گفتند که من هر سه را لحاظ کردم. یکی از نکات این بود که به من گفتند این بود که بر اساس باورهای دینی و اعتقادات ما افراد عادی نمی‌توانند ندای الهی را بشنوند و من در جاهای مختلف که درباره فیلمنامه «روز واقعه» توضیح می‌دادم متوجه شدم که این مساله بسیار مهم است.

مدیرعامل موزه سینما بعد از صحبت‌های شهرام اسدی گفت: من از این جلسه می‌توانم این نتیجه را بگیرم کسی که می‌خواهد برای اهل بیت کار کند باید انسان به شدت مودبی باشد و آقای شهرام اسدی نشان داد که از این ادب برخوردار است.

یاری: هیچ قصه‌ای جذاب تر از کربلا نیست

داریوش یاری کارگردان «کربلا جغرافیای یک تاریخ» نیز با اشاره به اکران فیلمش در کربلا گفت: یکی از سعادت‌های من این است که در روز تولد امام حسین (ع) این فیلم در کربلا درحالی پخش شد که می‌توانستم از طریق پنجره، ضریح حضرت را ببینم و فردای آن روز جایزه 7 هزار دلاری جشنواره را به ما دادند.

وی ادامه داد: از نظر من واقعه کربلا به نوعی آخرین حجت خدا در زمین با همه بشریت بود و بلندتربن ندای کربلا از کوچکترین گلوی شهید کربلا گفته می‌شود. وقایعی که در سرزمین کربلا رخ می‌دهد پر از احکام الهی است.

یاری با بیان اینکه هیچ قصه‌ای جذاب تر از کربلا نیست، گفت: من به عنوان فیلمساز وقتی می‌خواهم اثری درباره کربلا بسازم باید مطالعه و دانش زیادی داشته باشم و وقتی این تسلط را پیدا می‌کنم تازه شبیه یک انسان معمولی شده‌ام که فقط وارد عزاداری شده است.

وی یادآور شد: من به عنوان فیلمساز باید مطالعات آئینی گسترده‌ای داشته باشم تا بدانم وقتی می‌خواهم فرهنگ امام حسین (ع) را تعریف کنم چه لباسی باید به آن بپوشانم تا آن را خوش هیبت نشان بدهم و نام این لباس آئین است.

یاری ادامه داد: هر اثری خطوط نانوشته ای دارد که هرچقدر فیلمنامه را گسترده‌تر بنویسیم باز آن خطوط نانوشته مشخص نمی‌شود زیرا آن خطوط نانوشته تجربه و زیست فیلمساز درباره آن موضوع است.

دالوند: 70 درصد نقش شخصیت‌های فیلم را خودم بازی کردم

کیانوش دالوند کارگردان «ناسور» از دیگر مهمانان حاضر در این نشست، گفت: پیش از ساخت ناسور برادرم دو فیلمنامه را برای ساخت پیشنهاد داده بود که یکی از آنها فیلمنامه ای درباره ناوچه پیکان و فیلمنامه دیگر درباره روز عاشورا بود و ما سرانجام ناسور را با بودجه شخصی و بدون هیچ حمایتی ساختیم.

وی ادامه داد: در مرحله دوبله فیلم بودیم که یک شرکت عراقی رایت فیلم را خرید و حمایت کردند. در طول ساخت فیلم خودم لباس موشن کپچر می‌پوشیدم و تقریبا 70 درصد نقش شخصیت‌های فیلم را خودم بازی کردم.

دالوند بیان داشت: هرچه ما در روند ساخت فیلم جلو می‌رفتیم متوجه می شدیم که این داستان به شدت اسطوره‌ای است و به دل می‌نشیند و حتی این مساله را خارج از علاقه‌ای که داشتیم نیز می‌توانستیم متوجه شویم.

وی ادامه داد: از زمان نگارش فیلمنامه تا زمان دوبله، داستان و اتفاقات عاشورا و مصائبی که بر امام حسین (ع) و حضرت عباس گذشت من را رها نمی کرد . چه زمانی که می‌نوشتم و چه زمانی که گویندگی می‌کردم دائم احساساتی می‌شدم و گریه می‌کردم.

دالوند خاطرنشان کرد: ابتدا تصور کردم که شاید به دلیل اینکه خودم به اثر نزدیک هستم تا این اندازه احساساتی می‌شوم و تحت تاثیر قرار می گیرم اما  بعد متوجه شدم در زمان دوبله سایر گویندگان نیز این احساسات را دارند.

نائیجی: در روایت قصه‌های مذهبی نمی‌توانیم احساسات را به خوبی منتقل کنیم

هادی نائیجی کارگردان «هیهات» با بیان اینکه مردم فیلم را بسیار دوست داشتند، گفت: اساتید زیادی به من می‌گویند که چرا درباره فیلم زیاد صحبت نمی‌کنم. من معتقدم ما نمی‌توانیم همه حس و بیانی که در فیلمنامه داریم را از طریق دوربین منتقل کنیم و سینما فقط می‌تواند بخشی از آن را برای تماشاگران تبدیل به حس می‌کند.

وی ادامه داد: مخاطبانی که به عاشورا و امام حسین (ع) علاقه دارند قطعا هر حس کوچکی درباره این علاقه را درک می‌کنند و نمونه آن یکی از سکانس‌هایی از فیلم هیهات است که حامد بهداد در آن بازی کرد که مردم هرجا من را می‌دیدند درباره آن سوال می‌کردند.

نائیجی ادامه داد: ما در روایت قصه‌های مذهبی احساسات و وجوه درونی را نمی‌توانیم به خوبی منتقل کنیم و در این بخش ضعیف هستیم. به خصوص در زمان نگارش فیلمنامه. متاسفانه تاکنون ندیدم روی کاغذ این نوع روایت‌ها درست و با جزئیات نوشته شده باشد تا در زمان ساخت نیز به خوبی اجرا شود.

اقباشاوی: راز ماندگاری فیلم‌های عاشورایی نگاه هنرمندانه است

دانش اقباشاوی کارگردان «هیهات» نیز با اشاره به ماندگاری فیلم‌هایی همچون روز واقعه، سفیر، ناسور و کربلا جغرافیای یک تاریخ و ناسور گفت: راز ماندگاری این فیلم‌ها رنگارنگی و نگاه هنرمندانه‌ای است که به وقایع داشته‌اند.

وی با اشاره به اینکه ساخت چنین فیلم‌هایی نوعی عنایت و خواست خدا است، افزود: جلسه ابتدایی ساخت فیلم هیهات در خانه فیلم داستانی  برگزار شد و چند دقیقه بیشتر طول نکشید و قرار شد بر اساس یک پروتکل مشخص فیلمی اپیزودیک بسازیم که تنوع، هارمونی و زمان حفظ شود و هر چهار کارگردان داستان‌های یکدیگر را تایید کنند.

اقباشاوی با اشاره به اینکه در ساخت این فیلم به نوعی دچار جنون عاشقی شده است، بیان داشت: خوشبختانه «هیهات» دیده شد و هم در کشور خودمان و هم در ژاپن نیز مورد توجه قرار گرفت. به عنوان مثال، گفتند اپیزودی که هادی نائیجی ساخته شباهت زیادی به چند اسطوره کشورشان دارد.

وی ادامه داد: ساخت فیلم‌هایی همچون روز واقعه، سفیر، ناسوز و آثاری از این دست پیش از آنکه نتیجه حمایت و یا بودجه خاصی باشد ناشی از اراده و ارادت فیلمساز است.

در پایان این نشست 5 ساعته مجید اسماعیلی مدیرعامل موزه سینمای ایران با بیان اینکه اجر و پاداش چنین فعالیت هایی همیشه محفوظ است، گفت: ائمه (ع) کسانی که برایشان کار می‌کنند را بی‌نصیب نمی‌گذارند و قطعا پاداش آن را چند برابر باز می گردانند. از همه شما عزیزان برای حضورتان در این نشست صمیمانه تشکر می‌کنم.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: موزه سینمای ایران مجید اسماعیلی هنر عاشورایی مدیرعامل موزه سینما هزار تومان شهرام اسدی روز واقعه برای ساخت ساخت فیلم فیلم هایی امام حسین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۳۰۰۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نونزدهمین مراسم «شب کارگردان» برگزار شد/ آرزوی نویدمحمدزاده چه بود؟

نوزدهمین مراسم «شب کارگردان» انجمن صنفی کارگردانان تئاتر ایران و آئین نکوداشت اکبر زنجانپور، عصر امروز نهم اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.

حمود دولت‌آبادی، فریبرز گلبن، اسماعیل خلج، اصغر همت، ایرج راد، حبیب رضایی، مسعود دلخواه، مهدی میامی، کاظم هژیرآزاد، مجید امرایی، محسن بهرامی، از حاضران در این مراسم بودند‌.

در ابتدای این مراسم شهرام گیل‌آبادی رئیس انجمن صنفی کارگردانان تئاتر گفت: امروز روز تولد استاد حمید سمندریان است. خاطرات فراوانی با نام بردن از حمید سمندریان به عنوان نشانه و تلنگر در ذهن ما ایجاد می‌شود. هیچ لحظه‌ای در تئاتر ایران ایشان از ذهن ما فراموش نمی‌شود.

وی ادامه داد: انجمن با مرور ملاک‌های مختلف در طول سال به این نتیجه رسید که مدالیوم و نشان عالی خود را به استاد اکبر زنجانپور چهره تأثیرگذار تئاتر ایران اهدا کند. انجمن به دلایل حمایتی قصد دارد به خاطر منش فکری و کاری‌شان از ژاله علو، علیرضا کوشک‌جلالی و علی شمس نیز قدردانی کند.

وی افزود: خوشحال و خرسندیم که با سختی در کنار دوستان‌مان ایستادیم و هیچ تحمیلی را نپذیرفتیم و با استقلال و به پشتوانه بزرگان تئاتر پیش می‌رویم. تئاتر عرصه نقد، تحلیل و حقانیت است.

گیل‌آبادی بیان کرد: سال قبل مدالیوم انجمن به آتیلا پسیانی اهدا شد که دیگر در میان‌مان نیست. یادش را گرامی می‌داریم.

سپس تصاویری از مراسم هجدهمین «شب کارگردان» و سخنان زنده‌یاد آتیلا پسیانی نمایش داده شد‌.

در ادامه احسان حاجی‌پور دبیر مراسم متن لوح قدردانی از علی شمس را قرائت کرد و سپس با حضور صدرالدین زاهد از علی شمس قدردانی شد.

علی شمس روی سن آمد و گفت: ممنونم که انجمن به یاد من بود. من حرفی نمی‌زنم که جشن امشب به حاشیه نرود. امیدوارم مسیر چرخ روزگار به شکل دیگری بچرخد که هر کدام از ما تئاتر مدنظر خود را روی صحنه ببریم و هیچ رنج و عذابی گریبان‌مان را نگیرد.

در ادامه آرش دادگر عضو هیأت‌مدیره انجمن صنفی کارگردانان تئاتر روی صحنه رفت و ضمن قرابت متن لوح قدردانی علیرضا کوشک‌جلالی گفت: یک سال پیش تماس تلفنی داشتم و کارگردان بزرگی با من تماس گرفت. از لقب استاد برای او استفاده کردم ولی او گفت که از واژه استاد استفاده نکن. علیرضا کوشک جلالی برای من همچنان استاد است و اعتبار بین‌المللی به تئاتر ایران داده است.

سپس پیام صوتی ژاله علو برای حاضران در مراسم پخش شد. وی در ابتدای این پیام از اینکه به دلیل کسالت نتوانسته در جمع حضور پیدا کند، عذرخواهی کرد.

وی در ادامه پیام خود یادآور شد: هنر والای تئاتر برای من ارزشمند بوده و با اشتیاق تمام کار هنر را دنبال کردم. من کار تئاتر را از ۱۳۲۷ در تئاتر تهران شروع کردم. سپس در تئاتر فردوسی و پس از آن در تئاتر فرهنگ به ایفای نقش پرداختم.

وی به ذکر نام کارگردان‌ها و نمایش‌هایی که همکاری داشت پرداخت و یادآور شد: در ادامه در سینما و رادیو نیز فعال شدم.

علو تاکید کرد: فکر می‌کنم بزرگترین ارزش برای هر هنرمندی این است که نتیجه کار‌های خود را توسط مردم ببیند. خوشحالم کار‌هایی کردم که همچنان بین مردم به نیکی از آن یاد می‌شود و خوشحالم کار‌هایی کردم که مردم از آنها راضی هستند.

در ادامه اصغر همت لوح قدردانی از کوشک‌جلالی را به وی اهدا کرد.

سپس محمد رحمانیان روی صحنه حضور پیدا کرد و بخشی از نمایش رادیویی «روز‌های رادیو» را که اشاره‌ای به ژاله علو و رقیه چهره‌آزاد داشت، خواند.

وی خطاب به کوشک‌جلالی گفت: حضور تو برای تئاتر ایران مانند یک معجزه است، بمانی برای‌مان.

سپس متن لوح قدردانی از ژاله علو را قرائت کرد و ایرج راد به نمایندگی از ژاله علو لوح و نشان مدنظر را دریافت کرد.

در این بخش از مراسم، هایده حائری خطاب به حاضران در مراسم گفت: من از مردم قدردانی می‌کنم که قدر هنرمندان‌شان را می‌دانند و در این مراسم حضور پیدا کردند. هنرمندان تلاش می‌کنند با فعالیت‌های خود هنر را پیش ببرند گرچه همه چیز بر علیه‌شان است.

حائری در ادامه به طنز بیان کرد: حیف است که جایزه ژاله علو عزیز را ۲ آقا بگیرند، به همین دلیل آمدم و جایزه ژاله علو عزیز را می‌گیرم.

در این بخش از مراسم تصاویری از گفت‌وگوی محمد رحمانیان با اکبر زنجانپور پخش شد که طی آن زنجانپور به ذکر خاطراتی از نحوه حضور خود در عرصه بازیگری و تجربه همکاری با حمید سمندریان و جمیله شیخی پرداخت.

سپس محمود دولت‌آبادی روی صحنه رفت و یادی از مهدی فتحی به عنوان دوست مشترک خود و زنجانپور کرد و گفت: روزی مهدی به اکبر گفت کسانی که هنر کار نمی‌کنند چه می‌کنند؟ من در عجب بودم از افقی که پیش روی این ۲ عزیز شکل گرفته است. اکبر سعی کرده که همیشه هنر بورزد ولی موانع خیلی وقت‌ها اجازه نداده است. این اجتماع به نشانه دوستی و ارادت به هنرمندان تئاتر تشکیل شده و بسیار گرامی است.

وی یادآور شد: لازم نیست که حتماً چیزی بشود. همین که سرپا هستید و همین شب‌ها را برپا می‌کنید یعنی شدن. امیدوارم همیشه پاینده باشید.

سپس محمد رحمانیان مجدداً روی صحنه رفت و گفت: اولین بار استاد را در «آتش بدون دود» و سپس در کار‌های تلویزیونی دیدم. بعد از آن تماشای نمایش «همه پسران من» به کارگردانی اکبر زنجانپور باعث شد بفهمم که در زندگی به جای درستی رسیده‌ام. کار درخشانی بود که لحظه‌لحظه‌اش کلاس درس بود.

وی خطاب به زنجانپور تاکید کرد: از صمیم قلبم خیلی از شما متشکرم آقای زنجانپور.

سپس تصاویری از نمایش «چشم اندازی از پل» به کارگردانی حمید سمندریان در سال ۱۳۵۱ پخش شد که اکبر زنجانپور در جوانی خود در آن به ایفای نقش پرداخته بود.

در ادامه مسعود دلخواه نیز روی صحنه رفت و گفت: اکبر زنجانپور مثل هیچ کسی نیست؛ بازیگر و کارگردانی توانا و از همه مهمتر انسانی شریف و دوست‌داشتنی است.

وی تاکید کرد: اکبر زنجانپور بودن ساده نیست و دشوار است، از این رو صحبت کردن درباره او هم دشوار است.

دلخواه یادآور شد: وقتی نمایش «سیزوئه بانسی مرده است» با کارگردانی رکن‌الدین خسروی را دیدم، بازی اکبر زنجانپور حیرت‌زده‌ام کرد.

وی تصریح کرد: حق اکبر زنجانپور این است که جایزه‌ای به نام وی به بازیگران تئاتر اهدا شود.

نوید محمدزاده دیگر سخنران این مراسم بود که گفت: وقتی قرار باشد درباره استاد صحبت کنم، خجالت می‌کشم. خیلی دوست‌تان دارم. امیدوارم قسمت باشد تا روی صحنه با شما نفس بکشم و قسمت باشد روی صحنه تئاتر از شما یاد بگیرم.

سپس شهرام گیل‌آبادی مجدداً روی صحنه رفت و عنوان کرد: در بیش از ۳۰ سالی که در رادیو بودم، صدای رامین فرزاد از گوشم خارج نمی‌شود که ته مانده غذا‌ها را به گربه‌ها می‌داد و برای‌شان «هملت» می‌خواند. سعادت این را داشتم که تجربه حضور در خدمت بزرگان را داشته باشم. مهدی فتحی روبه‌روی دیوار می‌ایستاد و دیالوگ‌های خود را مرور می‌کرد. ما با حکمت‌های مختلف از جمله آموزش در رادیو مواجه بودیم.

وی یادآور شد: دیدن حرکات معلم بزرگی، چون اکبر زنجانپور درس‌های بزرگی برای من داشت. چیزی که از این نسل بزرگ عاید من شد این بود که نظم توسعه فکری، دانایی و درایت، سکوت را به همراه می‌آورد. استاد زنجانپور با اندیشه و آثار خود عالم دیگران را ارتقا داد. اکبر زنجانپور در عالم هنر از آبرو‌های زمین است.

در ادامه پرویز ممنون روی صحنه حضور پیدا کرد و گفت: من از خاطرات هنرجویی و دانشجویی اکبر می‌گویم. اولین بار که دعوت شدم برای تدریس در دانشگاه، نمایشی را از بهمن فرسی دیدم و اکبر زنجانپور نقش اصلی را بازی می‌کرد. مونولوگی طولانی داشت و من تحت تأثیر صدا و بیان اکبر زنجانپور قرار گرفتم.

وی یادآور شد: اکبر از جمله ۴ نفری بود که در دانشگاه به آنها عشق می‌ورزیدم و آخری آذر فخر بود که رفت. من و اکبر اختلاف سنی زیادی نداشتم.

ممنون تاکید کرد: زنجانپور بدون شعار کار می‌کرد. فردی با شخصیت بود که برای هم حرمت قائل بودیم. اکبر همیشه محترم و بسیار جدی بود.

اکبر زنجانپور در ادامه و در میان تشویق همگان روی صحنه رفت و گفت: این تعریف‌ها مسؤولیت آدم را زیاد می‌کند، اینکه هنر و نخ مرتبط هنر یعنی مخاطب را جدی بگیریم. ما تلاش می‌کنیم تا ارتباط نانوشته و ناگفته را در تئاتر ایجاد کنیم.

وی تاکید کرد: وظیفه ما هنرمندان تئاتر این است که تصویری که دیده نمی‌شود بسازیم و آنچه شنیدنی نیست بشنویم و به مخاطب ارائه دهیم. زمانی به این مهم می‌رسیم که کمتر حرف بزنیم.

زنجانپور تصریح کرد: هنریک ایبسن می‌گوید قوی‌ترین انسان کسی است که تنهاترین است. بگردیم و تنهایی‌های خود را پیدا کنیم.

در پایان این مراسم گیل‌آبادی متن لوح قدردانی از زنجانپور را قرائت کرد و نکوداشت اکبر زنجانپور با حضور محمود دولت‌آبادی، محمد رحمانیان، پرویز ممنون، ایرج راد، اسماعیل خلج و چند تن از چهره‌های هنری برگزار شد.

باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری سینما و تئاتر